Miyomların neden oluştuğu konususnda çok fazla bilgi yoktur. Büyümeleri ve belirtilerin şiddetlenmesi seks hormonlarına bağlı olduğu çok aşikar ise de hormonal düzensizliklerin miyomları ortaya çıkmasında katkıda bulundukları gösterilmemiştir. Keza doğum kontrol haplarının veya menopoz tedavisi için kullanılan hormon ilaçlarının da miyomlara neden olduğu tespit edilmemiştir. En etkin teori genetik kalıtım biçimidir ve ailesinde miyom saptanmış kadınların yüzde 40'nda yaşamları boyunca bir dönemde miyom gelişeceği tahmin edilmektedir. Hastalığın aile, yaş ve etnik ilişkileri (siyah ırkta daha sıktır) belirgin olmasına karşın bireysel temelde hangi kadınlarda görüleceği klinik olarak öngörme şansı çok azdır.
Miyomlar rahmin dış tabakasından iç kısımlarına doğru yerleşim bölgelerine göre isimlendirilirler ve saplı, subseröz, intramural submüköz ve intrakaviter olarak adlandırlan tipleri vardır. Miyomların yarattığı şikayetler hacimlerine ve rahmin içinde yerleşmiş oldukları bölgelere göre değişmek ile birlikte kitle etkisine bağlı olarak hiçbir şikayet yaratmadan normal jinekolojk muayene esnasında rahimde oluşturdukları büyüme nedeniyle fark edildikleri gibi idrar kaçırma, bel, kasık ve bacaklara vuran ağrı, adet kanamalarının çok sancılı geçmesi, adet kanamalarının uzun ve fazla olaması, ara kanamalar ve gebe kalma sürecinde yarattığı zorluklar belirtilerin önde gelenleridir.
Miyomlar sık görüldükleri oranda cerrahi olarak tedavi edimek zorunda değildirler.
Çoğu mıyomda konservatif tedavi, adet düzensizliklerinin önlenmesi, kanama sürecini kısaltıp kanama miktarını azaltacak sistemik ilaçlar veya bazı özel spiraller ile miyomların doğal olarak küçüleceği menopoz dönemine kadar beklemek mümkündür. Eğer belirtilerin şiddeti yaşamı olumsuz etkileyecek boyutlara varmışsa ve özellikle çocuk doğurma şansının korunması isteniyorsa açık cerrahi veya daha çok tercih edilen şekilde endoskopik (laparoskopi veya histereskopi) yöntemlerle miyomwektomi ilk seçenektir. Bazen üreme fonksiyonunu koruma amaçlı olmasa dahi kadınlar organ bütünlüklerini korumak isterler ki bu da saygı gösterimesi ve cerrahi şeklininin düzenlenmesi için önemli bir nedendir. Ancak bazen hasta isteği bazen de tıbbi nedenlerden dolayı rahmin tamamen alınması (yine açık cerrahi veya laparoskopik yöntemlerle) son seçenek olarak hastaya sunulmalıdır.
