Tırnak yiyen çocuğa ne yapılmalı? Tırnak yeme neyin belirtisi olabilir?

Tırnak yeme (Onikofaji), geçici, nispeten zararsız ve sadece kozmetik bir sorun olabilen bir davranış olabileceği gibi, ciddi ve uzun vadeli bir probleme de dönüşebilir. Onikofaji, tırnaklara ve çevresindeki dokulara zarar veren, kronik ve kontrol edilemez gibi görünen tırnak yeme ile karakterize edilen patolojik bir ağız alışkanlığı ve bakım bozukluğu olarak kabul edilir.

Tırnak yeme, dudak ısırma veya yanak çiğneme gibi diğer bazı ilişkili davranışlarla birlikte, DSM -5'te " vücut odaklı tekrarlayan davranış bozukluğu" olarak sınıflandırılır ve "Diğer Belirtilen Obsesif-Kompulsif ve İlişkili Bozukluklar" başlığı altında yer alır.

Tırnak yemenin olası fiziksel yan etkileri arasında tırnak ve ciltte hasar veya şekil bozukluğu, cilt enfeksiyonları, mantar enfeksiyonları ve ağız ağrısı veya diş hasarı yer alır. Isırılan tırnakları yutan kişilerde mide veya bağırsak enfeksiyonu riski de olabilir. Tırnaklar ve parmaklar genellikle bakteri veya virüs taşıdığı için, tırnak yemek vücuda patojen bulaştırabilir ve iç enfeksiyonlar veya gastrointestinal problemler riskini artırabilir.

Çocuklarda tırnak yeme alışkanlığı genellikle sabır ve destekle çözülebilecek bir durumdur. Altta yatan nedenleri anlayarak, alternatifler sunarak ve olumlu bir ortam yaratarak, çocukların bu alışkanlıktan kurtulmasına yardımcı olabilir. Davranış devam ederse veya kötüleşirse, hem çocuk hem de aile için profesyonel yardım almak faydalı olabilir.

Tırnak yiyen çocuğa ne yapılmalı?

Tırnak yeme, birçok çocuk, genç ve ebeveyn için yaygın ve sinir bozucu bir alışkanlıktır. Çocukların yaklaşık yarısı tırnaklarını yer ve 10 yaşından sonra kız çocuklarına göre erkek çocuklarda daha yaygındır. Tırnak yeme (onikofaji), genellikle tırnaklarda, tırnak etlerinde ve çevresindeki deride gözle görülür hasara yol açar ve tek başına ortaya çıkabileceği gibi, saç yolma (trikotillomani) veya deri yolma (ekskoriasyon bozukluğu) gibi diğer Vücut Odaklı Tekrarlayan Davranışlarla (BFRB) birlikte de görülebilir. Onikofajinin belirtileri hem psikolojik hem de fizikseldir.

Çocuklarda tırnak yeme alışkanlığı sadece bir alışkanlıktan ibaret olmayabilir; duyusal ihtiyaçlardan, stresten veya hatta kaygıdan kaynaklanabilir.

Birçok çocuk, duyusal uyaran arayışı nedeniyle tırnaklarını ısırır veya saçlarını yolar. Alternatif duyusal girdiler sağlayarak, bu dürtüleri daha güvenli ve sağlıklı bir şekilde gidermeye yardımcı olabilirsiniz. Çocukların ısırma veya yolma ihtiyacı hissettikleri zamanlarda, stres giderici oyuncaklar, çiğnenebilir kolyeler veya dokulu nesneler gibi araçlar kullanılabilir. Bu nesneler, dikkatlerini başka yöne çeken ve öz düzenlemelerine yardımcı olan dokunsal uyarım sağlar.

Alışkanlığı tersine çevirme, tırnak yeme döngüsünü kırmada önemli bir yaklaşımdır. Alışkanlığı tersine çevirmenin ilk adımı, çocuğa ısırma dürtüsünün farkına varmayı öğretmektir. Dürtüyü fark ettikten sonra, onu rakip bir davranışla değiştirebilirler. Örneğin, tırnaklarını ısırmak yerine, birkaç saniye boyunca bir stres topunu veya yumruklarını sıkabilirler. Bu basit eylem, alışkanlığı bozmalarına ve kademeli olarak daha sağlıklı davranışlar geliştirmelerine yardımcı olur.

Tırnak yiyen çocukların ince motor becerilerini geliştirmeye yönelik aktivitelere dâhil etmek, onları ısırma dürtüsünden uzaklaştırmanın diğer yollarından biridir. Boncuk dizme, cımbızla küçük nesneleri alma, baloncuklu ambalajı patlatma, lastik bandı veya saç tokasını genişletme veya hamur yoğurma gibi görevler, ellerini meşgul ederek motor kontrol becerilerini geliştirir. Bu aktiviteler, ince motor becerilerini güçlendirmenin yanı sıra dikkatlerini bu alışkanlıktan uzaklaştırabilir.

Stres veya kaygı nedeniyle tırnak yeme davranışı gösteren çocuklar için, farkındalık ve gevşeme egzersizleri son derece faydalı olabilir. Derin nefes alma, baloncuk üfleme, yönlendirilmiş imgeleme veya aşamalı kas gevşetme gibi basit teknikler, çocukların bunaldıklarında kendilerini sakinleştirmeyi öğrenmelerine yardımcı olur. Bu teknikler, genel stres seviyelerini düşürerek, çocuğun tırnak yeme davranışına başvurma olasılığını azaltır.

Çocukların tırnak yeme davranışına yol açabilecek çevresel tetikleyicileri belirlemek öde nemlidir. Gürültülü sınıflar veya aceleci sabah rutinleri gibi stresli veya aşırı uyarıcı ortamlar bu alışkanlığı daha da kötüleştirebilir. Evde sakinleştirici bir köşe oluşturmak veya görsel programlar kullanmak gibi basit düzenlemeler, duyusal aşırı yüklenmeyi azaltabilir ve çocuğa kendini düzenleyebileceği güvenli bir alan sağlayabilir.

Tırnak yeme neyin belirtisi olabilir?

Tırnak yeme (onikofaji) sıkıntıya, duygusal gerginliğe veya sosyal utanç duygusuna neden olabilir. Trikotillomani ve kompulsif deri yolma gibi diğer alışkanlık bozukluklarıyla ilişkilidir.

Tırnak yeme alışkanlığı bu rahatsızlıklara doğrudan neden olmasa da, aşağıdakiler de dâhil olmak üzere çeşitli psikiyatrik bozukluklarla ilişkilidir:

• Obsesif kompulsif bozukluk (OKB)
• Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB)
• Karşıt gelme bozukluğu (ODD)
• Ayrılık kaygısı bozukluğu
• Tourette sendromu

Tırnak yeme fiziksel sorunlara da yol açabilir:

• Tırnak ısırması sonucu yutulan tırnaklardan kaynaklanan mide enfeksiyonları
• Tırnak plağının (onikomikoz) ve çevresindeki derinin (paronişi) mantar enfeksiyonları
• Diş kökü rezorpsiyonu
• Alveolar yıkım
• Bağırsak parazit enfeksiyonları
• Temporomandibular eklem ağrısı ve disfonksiyonu.

Çocuklarda tırnak yeme kaç yaşında başlar?

Tırnak yeme genellikle çocukluk döneminde, tipik olarak 3 veya 4 yaşından sonra başlar. 3 yaşından küçük çocuklarda tırnak yeme alışkanlığı daha az yaygındır. Tırnak yeme ergenlik döneminde de başlayabilir; çok nadir durumlarda, bir yetişkin aniden tırnaklarını yemeye başlayabilir.